ก่อนอื่นต้องขอโทษที่หายไปนาน แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็มาแล้ว ตอนแรกกะว่าจะเขียนเรื่องลูกน้อง หมายถึงผู้คุมน้อยผู้ปฏิบัติ ซึ่งคงจะเป็น สองหรือสามบทความ เพราะเรื่องลูกน้องในสังกัดกรมคุก ในแต่ละที่ ก็มีวัฒนธรรมการทำงานที่แปลกมากก ถึงมากกที่สุด เดี๋ยวมาว่ากัน แต่บทนี้ ขอปูพื้นไว้ก่อน กะจะเล่นเป็นซีรี่ส์เลยนะเนี่ย เอาเป็นว่าตอนนี้ขอตั้งชื่อว่า สังคมคนคุก คนคุกที่นี้ ไม่ได้หมายถึงนักโทษนะ แต่หมายถึงผู้ปฏิบัติงานในสังกัดกรมราชทัณฑ์ ล้วนๆ ก็เรื่องของคนราชทัณฑ์เรานี่แหล่ะ ต้องขออกตัวก่อน ที่ท่านจะได้อ่าน ไม่มีการวิจัย ไม่มีโพล ไม่มีการสำรวจ ใดๆ ไม่ใช่ผลงานทางวิชาการของใคร แต่เป็นผลงานวิจัยของผู้เขียนล้วนๆ (วิจัยเอง อิๆๆ)ตามประสบการณ์ อย่าคิดมาก ถือซะว่าเพื่อความบันเทิง เพราะงานในคุก มันเครียดดด (ผู้คุมเลยต้องถอนทุกวัน) จังซี้มันต้องถอนๆๆ เอาละว่ากันเลย ผลจากงานวิจัยขอสถาบันคนราชทัณฑ์ สังคมผู้คุมแบ่งเป็น 3 ระดับ ได้แก่ 1. สังคมไฮโซ 2.สังคมฟุ้งเฟ้อ 3.สังคมโลโซ แล้วแต่ละอย่างมันหมายถึงอะไร เอ้าว่ากันต่อ สังคมแรก สังคมไฮโซ ซึ่งมีสองพวก พวกแรก ไฮโซแล้วติดหยิ่งมีอำนาจ มองผู้คุมเหมือนกันแบบแบ่งชั้น พวกนี้จะกระจุกอยู่กันมากในกรมราชทัณฑ์ สามารถเห็นได้ทั่วไป แถวท่าน้ำนนท์ (ฮา ) สังเกตุพฤติกรรมติดหยิ่งจากการที่เวลาพวกนี้ออกไปหากินเอ้ยไม่ใช่ออกไปเยี่ยมเรือนจำทัณฑสถานฯ โคตรเก็ก มาดแบบประมาณว่า กรูรร คนกรมฯ พวกมรึงง ผู้คุมเรือนจำคนละระดับ อะไรแบบนี้ พวกที่สองพวกไฮโซติด ฟุ้งเฟ้อ หรูเริด เฟอร์นิเจอร์เพียบ พวกนี้อยู่ตามเรือนจำกลาง เรือนจำพิเศษ ในกรุงเทพ เช่น คลองเปรม บางขวาง พิเศษกรุงเทพ พิเศษธน บำบัด เป็นต้น คือ อยู่ในโซนเรือนจำ ทัณฑสถานส่วนกลาง ที่มีเศรษฐกิจดี พวกนี้มีรายได้เยอะ หากินแบบตัวใครตัวมัน พวกนี้จะมองตัวเองว่า แน่มาก กรูรรอยู่กับผู้ต้องขังรายสำคัญ เฟ้ยย ฮ่าๆๆ อย่าแหยม คน สี่ซ้าห้าพัน คุมได้สบาย ผู้คุมภูธร คุมคนแค่ สามสี่ร้อย แต่ข้าคุมคนเป็นพัน อะไรอย่างนี้ แถมพวกนี้ยังออกอาการดูถูกพวกกรมฯนิดๆ ว่าเอาเปรียบ ผู้คุมพวกนี้มีทุกอย่างเพื่อความหรูเริด ที่บ้านโทรทัศน์ต้อง 32 นิ้ว เครื่องเสียงชั้นดี รถจะขับจะขี่ต้องป้ายแดง การแต่งตัวต้อง เนี๊ยบ วิทยุ เข็มขัด ปฏิบัติการ ประมาณว่ามองเห็นแต่ไกล แล้วอดคิดไม่ได้ว่ามรึงจะไปรบกับใครฟะ สังคมที่สามสังคมแบบโลโซ พวกนี้ในส่วนกลางจะอยู่กระจัดกระจายทั่วไป มีทั้งอยู่ในกรมฯ ในเรือนจำเศรษฐกิจ แต่จะกระจุกตัวอยู่มากที่ภูธร พวกนี้ก็แบ่งเป็น พวกโลโซพอเพียง กับพวกโลโซซกมก พวกโลโซพอเพียงคือพวกไม่โดดไม่เด่นทำงานไปเรื่อยๆ ทำตัวง่ายๆ ไม่มีปัญหา ชอบอะไรเกลียดอะไรไม่แสดงออก คือหยิ่งในแบบโลโซ นายจะมาจะไปกรูไม่สน แต่พวกนี้จะเก่งงาน แต่ไม่ชอบเข้าใกล้นาย วางตัวอยู่ในระดับพอดี ต่างจากพวกโลโซซกมก พวกนี้เห็นได้ชัดจากพฤติการณ์ สติสตังค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มาวว ตลอดยี่สิบสี่ มีความเป็นคนพื้นสูง พวกนี้หากไม่เมา จะดูอ่อนน้อมถ่อมตน แต่เมาแล้วฤทธิ์เยอะ ประเภท กรูรร ไม่กลัวใคร ผอบงผอบอ ตรูไม่สน อย่า เล่นกับไอ้เรือง แต่พอหายเมา เงียบ ประเภทป๋าแก่ๆ เข้าคุกแล้วหลับ ออกคุกแล้วพาน้องๆ ผู้คุมเด็กตั้งวงเหล้า เล่นการพนัน ก็อยู่ในประเภทนี้ เอาเป็นว่าปูพื้นแค่นี้ก่อนให้ดูเป็นแบล๊กกราวน์ เดี๋ยวบทความหน้า ไปดูวัฒนธรรมการทำงานกัน ว่าผู้เขียนตั้งแต่ทำงานมาเจอผู้ปฏิบัติแบบใดบ้าง อ่านเพลินๆ นะ อย่าซีเรียส ไปถอนก่อแล้ว จั่งซี้มันต้องถอนๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น